நாட்டின் அதிபதி, உலகப் பொருளாதார மையத்தின் தலைவர், வீராங்கனை கவிஞர், கலைஞர், எழுத்தாளர் என்று பல  உச்சங்களை இன்று பெண்கள் தொட்டிருக்கின்றார்கள்.  இப்படி  எல்லாத் துறைகளிலும் முன்னிலையில் இருந்தாலும் இவர்கள் ஆண்களுக்குச் சமமாக இன்று ஏற்றுக் கொள்ளப் பட்டு விட்டார்களா? என்ற கேள்வி இன்னமும் இருக்கிறது.

ஐரோப்பாவைப் பார்க்கும் போது அல்லது ஆசிய ஆபிரிக்க நாடுகளுடன் ஐரோப்பாவை ஒப்பிடும் பொழுது பெண்களின் வாழ்வும், வசதியும் அவர்களுக்கான உரிமையும்  மேலோங்கி நிற்பது தெரியும். ஆனாலும் ஐரோப்பியப் பெண்களுக்கும் தொல்லைகள் இருக்கின்றன. அவர்களிடமும் அவலங்கள் நிறைந்த வாழ்வு இருக்கிறது. ஒவ்வொரு பெண்ணுக்கும் ஒரு தனிப்பட்ட கதை இருக்கிறது. உள்ளத்தில் காயம் இருக்கிறது. அவர்களுக்கு மேல் பிரயோகிக்கப் படும் அநேகமான வன்முறைகள்  வெளியே தெரிவதில்லை. அதாவது தெரிவிக்கப் படுவதில்லை. வெளியே சொல்வதனால் பிரச்சினைகள் இன்னும் பூதாகரமாக மாறி விடுமோ என்ற பயம். அல்லது பிறருக்குத் தெரிவிப்பதில் அவமானம் ஏற்படுமோ என்ற கூச்சம். சமுதாயத்தால் ஒதுக்கப் படுவோமோ எனும் அச்சம் போன்ற பல பிரச்சினைகளால் தங்களுக்கு மேல் தொடுக்கப் படும் வன்முறைகளை, அது வீடானாலும் சரி அலுவலகங்களானாலும் சரி பெண்கள் தங்களுக்குள்ளேயே அமுக்கி விடுகிறார்கள். இதை சமீபத்தில் வெளியான ஐரோப்பிய அடிப்படை உரிமை மையத்தின் அறிக்கை ஒன்று தெளிவாக்கி இருக்கிறது.